کلاه قهوه ای
فکرام جا نمیشن... توی کلاهم میریزمشونکلاه قهوه ای
فکرام جا نمیشن... توی کلاهم میریزمشوندرباره من
یه موجود جا مونده از دهه ۷۰ میلادی که
وقتی دلش میگیره...کلاهش رو تا روی چشماش میکشه پایین... توی قلعه ی خودش قایم میشه!
ادامه...
پیوندها
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- موهای بافته شده...
- آل من ماست دای....
- ما ها همه نمیدونیم با خودمون چند چندیم
- بوفه ی بالا
- کلاف های ناتمام
- چیزی در میان درد ها میخنداندم
- پیاده یا همان خط یازده
- آنچه شما خواسته اید یا رویاهای دور و دراز !
- اتفاق افتاده ها (7)
- روزمرگی ها 1
- سامبادی آی یوز تو نو
- شام آخر ...
- اتفاق افتاده ها (6)
- و تو هیچ وقت مرا عاشق نبودی...
- فاصله ها
بایگانی
- اردیبهشت 1399 1
- خرداد 1394 1
- مهر 1393 1
- اردیبهشت 1393 1
- شهریور 1392 1
- خرداد 1392 1
- اردیبهشت 1392 2
- فروردین 1392 1
- بهمن 1391 1
- دی 1391 2
- آذر 1391 2
- آبان 1391 1
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 1
- مرداد 1391 1
- تیر 1391 5
- خرداد 1391 5
- اردیبهشت 1391 1
- فروردین 1391 2
- اسفند 1390 2
- بهمن 1390 2
- دی 1390 3
- آبان 1390 1
- مهر 1390 3
- شهریور 1390 3
- فروردین 1390 2
- اسفند 1389 10
- بهمن 1389 11
- دی 1389 10
- آذر 1389 11
- آبان 1389 10
آمار : 32330 بازدید
Powered by Blogsky
بوفه ی بالا
عکس فارغ التحصیلی ات رو دیدم...
نمیدونم چرا... ولی مثل دیوونه ها.. تا صبح مدام نگاهش میکردم و گریه ام میگیرفت...
همیشه تو اون مدتی که با هم بودیم... این روز رو تجسم میکردم... که کنارتم...
وقتی میری اون بالا.. برات دست میزنم...
خنده ی اون روزت رو دارم مدام تجسم میکنم....
همیشه با خنده دوست داشتنی تر بودی...
---------------------
پی نوشت:
لباست خیلی بهت میومد....
سهند
سه‌شنبه 9 اردیبهشت‌ماه سال 1393 ساعت 10:31 ق.ظ
آخی، بغضم گرفت..
بعضی چیزا به صلاح و مصلحت آدم نیست..
امیدوارم به اون چیزایی که دوست داشتید برسید و نرسیدید، برسید ...