کلاه قهوه ای
فکرام جا نمیشن... توی کلاهم میریزمشونکلاه قهوه ای
فکرام جا نمیشن... توی کلاهم میریزمشوندرباره من
یه موجود جا مونده از دهه ۷۰ میلادی که
وقتی دلش میگیره...کلاهش رو تا روی چشماش میکشه پایین... توی قلعه ی خودش قایم میشه!
ادامه...
پیوندها
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- موهای بافته شده...
- آل من ماست دای....
- ما ها همه نمیدونیم با خودمون چند چندیم
- بوفه ی بالا
- کلاف های ناتمام
- چیزی در میان درد ها میخنداندم
- پیاده یا همان خط یازده
- آنچه شما خواسته اید یا رویاهای دور و دراز !
- اتفاق افتاده ها (7)
- روزمرگی ها 1
- سامبادی آی یوز تو نو
- شام آخر ...
- اتفاق افتاده ها (6)
- و تو هیچ وقت مرا عاشق نبودی...
- فاصله ها
بایگانی
- اردیبهشت 1399 1
- خرداد 1394 1
- مهر 1393 1
- اردیبهشت 1393 1
- شهریور 1392 1
- خرداد 1392 1
- اردیبهشت 1392 2
- فروردین 1392 1
- بهمن 1391 1
- دی 1391 2
- آذر 1391 2
- آبان 1391 1
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 1
- مرداد 1391 1
- تیر 1391 5
- خرداد 1391 5
- اردیبهشت 1391 1
- فروردین 1391 2
- اسفند 1390 2
- بهمن 1390 2
- دی 1390 3
- آبان 1390 1
- مهر 1390 3
- شهریور 1390 3
- فروردین 1390 2
- اسفند 1389 10
- بهمن 1389 11
- دی 1389 10
- آذر 1389 11
- آبان 1389 10
آمار : 32529 بازدید
Powered by Blogsky
سهند
شنبه 28 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 11:11 ب.ظ
چشم های پدرم....
اون شب ِ رهایی من رو نگه داشت روی این کره ی خاکی..
خاطره ای که میبرد تو را تا ان سوی زندگی...برات ارزوی بهترین ها رو دارم تو سال جدید سهند عزیز..