کلاه قهوه ای
فکرام جا نمیشن... توی کلاهم میریزمشونکلاه قهوه ای
فکرام جا نمیشن... توی کلاهم میریزمشوندرباره من
یه موجود جا مونده از دهه ۷۰ میلادی که
وقتی دلش میگیره...کلاهش رو تا روی چشماش میکشه پایین... توی قلعه ی خودش قایم میشه!
ادامه...
پیوندها
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- موهای بافته شده...
- آل من ماست دای....
- ما ها همه نمیدونیم با خودمون چند چندیم
- بوفه ی بالا
- کلاف های ناتمام
- چیزی در میان درد ها میخنداندم
- پیاده یا همان خط یازده
- آنچه شما خواسته اید یا رویاهای دور و دراز !
- اتفاق افتاده ها (7)
- روزمرگی ها 1
- سامبادی آی یوز تو نو
- شام آخر ...
- اتفاق افتاده ها (6)
- و تو هیچ وقت مرا عاشق نبودی...
- فاصله ها
بایگانی
- اردیبهشت 1399 1
- خرداد 1394 1
- مهر 1393 1
- اردیبهشت 1393 1
- شهریور 1392 1
- خرداد 1392 1
- اردیبهشت 1392 2
- فروردین 1392 1
- بهمن 1391 1
- دی 1391 2
- آذر 1391 2
- آبان 1391 1
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 1
- مرداد 1391 1
- تیر 1391 5
- خرداد 1391 5
- اردیبهشت 1391 1
- فروردین 1391 2
- اسفند 1390 2
- بهمن 1390 2
- دی 1390 3
- آبان 1390 1
- مهر 1390 3
- شهریور 1390 3
- فروردین 1390 2
- اسفند 1389 10
- بهمن 1389 11
- دی 1389 10
- آذر 1389 11
- آبان 1389 10
آمار : 32498 بازدید
Powered by Blogsky
تراژدی پلان آخر
حال همه ی ما خوب است... ولی تو باور نکن...
اینجا جای چشمان کسی را کم دارد...
که نگاهش کنم... و زبان چشمانم را بخواند فرشته....
سهند
سه‌شنبه 30 فروردین‌ماه سال 1390 ساعت 07:42 ب.ظ
خوب باش...واقعی خوب باش