کلاه قهوه ای

فکرام جا نمیشن... توی کلاهم میریزمشون

کلاه قهوه ای

فکرام جا نمیشن... توی کلاهم میریزمشون

سالی که نکوست از بهارش پیدا ست

یک سال دیگه هم دار میاد و سال 90 تموم میشه... سالی که برای من پر از فراز و نشیب بود...

اما به این سال امید دارم...

چون میدونم که هستی... با اینکه دور... اما دوستیم..هنوزم... و این به من امید میده... که میتونم سال خوبی رو داشته باشم..

مرسی از بودنت....

سال نو ات مبارک!

:)

سهند شنبه 27 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 11:13 ق.ظ
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد