کلاه قهوه ای
فکرام جا نمیشن... توی کلاهم میریزمشونکلاه قهوه ای
فکرام جا نمیشن... توی کلاهم میریزمشوندرباره من
یه موجود جا مونده از دهه ۷۰ میلادی که
وقتی دلش میگیره...کلاهش رو تا روی چشماش میکشه پایین... توی قلعه ی خودش قایم میشه!
ادامه...
پیوندها
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- موهای بافته شده...
- آل من ماست دای....
- ما ها همه نمیدونیم با خودمون چند چندیم
- بوفه ی بالا
- کلاف های ناتمام
- چیزی در میان درد ها میخنداندم
- پیاده یا همان خط یازده
- آنچه شما خواسته اید یا رویاهای دور و دراز !
- اتفاق افتاده ها (7)
- روزمرگی ها 1
- سامبادی آی یوز تو نو
- شام آخر ...
- اتفاق افتاده ها (6)
- و تو هیچ وقت مرا عاشق نبودی...
- فاصله ها
بایگانی
- اردیبهشت 1399 1
- خرداد 1394 1
- مهر 1393 1
- اردیبهشت 1393 1
- شهریور 1392 1
- خرداد 1392 1
- اردیبهشت 1392 2
- فروردین 1392 1
- بهمن 1391 1
- دی 1391 2
- آذر 1391 2
- آبان 1391 1
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 1
- مرداد 1391 1
- تیر 1391 5
- خرداد 1391 5
- اردیبهشت 1391 1
- فروردین 1391 2
- اسفند 1390 2
- بهمن 1390 2
- دی 1390 3
- آبان 1390 1
- مهر 1390 3
- شهریور 1390 3
- فروردین 1390 2
- اسفند 1389 10
- بهمن 1389 11
- دی 1389 10
- آذر 1389 11
- آبان 1389 10
آمار : 32499 بازدید
Powered by Blogsky
پریِ پرتغالی من...
و تو برای من بهترین هدیه بودی توی این سال جدید...
می دونم هنوز اینجارو بهت معرفی نکردم...
اما خواستم بدونی... امسال برای من بهترین شروع رو داشت...
بهترین حس... حس "ما" بودن...
و من آروم آروم... غرق تو میشم...
همیشه باش.. کنارم باش...
من با تو..
خوشـــــبخــــــتم.
سهند
یکشنبه 13 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 04:18 ب.ظ
سلام سهند جان
مرسی از مطالبت. راستی ببخشید البته ! اما اگر حاضری یک اعتراف صادقانه کنی یک سوال ازت داشتم! سوال در وبلاگ هست ! منتظرت هستم !!