اعتراف...

بوی گند سیگار... زندگیم را برداشته...

این روزها متنفرم.... پرم از بدی...

از دانشگاه متنفرم... از ادمهاش...

از دو رویی ها...

از آدمای نزدیک دورو برم... که شاید نبودنم براشون راحت تر باشه...

از فیسبوک...

حتی فکرم با پوکر هم منحرف نمی شود..

از فاصله های افتاده...

از غیبت...

از 250 تومن خلافی ماشین..

از فندک های خراب...

این روز ها از خودمم به تنفر رسیدم...

از همه چیز.... همه کس....

دلخوشی این روزهای من فقط تویی بانـــو....

کنارم باش.....

شب نشینی

بهتر از اینکه دستت توی دست بهترین دنیا باشه...

شب باشه...

باهم کل میرداماد رو "وقتی دلگیری و تنها" رو عربده بزنین؟؟؟

دیگه چی میخواد آدم؟

---------------

این روزا... بهترینم....

پریِ پرتغالی من...

و تو برای من بهترین هدیه بودی توی این سال جدید...

می دونم هنوز اینجارو بهت معرفی نکردم...

اما خواستم بدونی... امسال برای من بهترین شروع رو داشت...

بهترین حس... حس "ما" بودن...

و من آروم آروم... غرق تو میشم...

همیشه باش.. کنارم باش...

من با تو..

خوشـــــبخــــــتم.

سالی که نکوست از بهارش پیدا ست

یک سال دیگه هم دار میاد و سال 90 تموم میشه... سالی که برای من پر از فراز و نشیب بود...

اما به این سال امید دارم...

چون میدونم که هستی... با اینکه دور... اما دوستیم..هنوزم... و این به من امید میده... که میتونم سال خوبی رو داشته باشم..

مرسی از بودنت....

سال نو ات مبارک!

:)

نیمه شب های من...

میرم توی آینه خودمو نگاه میکنم...

دست میکنم توی چشمم... لنز امو در میارم... دوستای جدیدمن... 

دلم واسه عینکم میسوزه... انداختمش یه گوشه... روزای خوبی با هم داشتیم...

مثل تو که منو دور انداختی... حس هم ذات پنداری با عینکم پیدا میکنم..

خلاصه اینکه ساعت 3 نصفه شبه...

اس ام اس هایی رو که نصفه جواب دادی و طبق معمول کار به جایی نبرد...

میرم هودمو جا بدم توی تختم...که بوی عطر لعنتی اون روز... مونده هنوز...

خواب به چشمام نمیاد... از راست به چپ غلط میزنم... از چپ به راست... منتظر اس ام اس بعدی..

از جام پا میشم تو تاریکی و تنهایی خودم... یه سیگار روشن میکنم... اولین پک رو میزنم و بعد... خاموشش میکنم.... یادم میاد که گفته بودی نکش...

میبینی؟ زندگیم بدون تو... اما داره با یاد تو میگذره...

کجایی لعنتی....

دارم تموم میشم...

یکی از همین شبا...

:|

بی پرده...

این دفعه میخوام بی پرده حرفامو بزنم...

بی سانسور....

امروز برف اومد.... قرار بود باهم بریم برف بازی... هنوزم یادم نرفته.... هنوزم....

همه ی اینا یه عقده شده...شایدم یه غده... پشت سرم.... درد میکنه و خاطره میپاشه تو رگهام...

یه روز که بریم برف بازی... تو سردت بشه... من محکم بقلت کنم.... بگم: گرمت شد؟

تو هم نگام کنی و از اون خنده هات و نشونم بدی...

این پنجره ی اتاقمه... که هیچی دیگه توش نیست... و اسباب کشی شده...

چه چیزای توی ذهنم می پروروندم... 

زیر این برفا... بدویم سمت ماشین.... مثل اون روز... البته که برف نمیومد...

تو خسته بودی و اعصاب نداشتی.... کلی راه رفته بودی... یادته؟

بزنیم کنار خیابون...از دست فروش 2 تا چایی بگیریم... آهنگ نامجورو زیاد کنیم...

چقدر همه چیز زود میگذره...

خیلی وقته صداتو نشنیدم... اما ادا دراوردن هات هنوز یادمه....

میدونی خیلی نامردیه....

اینکه... یه نفر و اهلیش کنی.... بعد یهو بذاریش و بری...

تو هیچ وقت اونجوری که باید شازده کوچولو رو درک نکردی....

اما من...

باهاش زندگی کردم...

این روزا حوصله ی خودمم ندارم...

مشروب میخورم و سیگار میکشم.... ناذحتت میکنه؟ آره؟ رفتن تو هم ... ناراحتم نکرد...داره ذره ذره نابودم میکنه...

ما با هم فرق داشتیم.... من لعنتی.....

ژولیدم... این روزا زندگی نمیکنم... فقط دارم نفس میکشم که بگذره...

مامانم میدونه یه دردی دارم... از اون نگاها نثارم میکنه ... از اونا که یعنی چی شده پسرم؟

اما نمیتونم... حس میکنم اگه دلمو براش بریزم بیرون... خودم بیشتر میشکنم...

اونم برای خودش مشغله داره...

زل میزنم به پنجره...

کاش منم لا به لای این برفا آب بشم....

نوشته هامم دیگه مثل قدیم نیست... مثل یه ماشین که موتورش رو دراوردن... دارم بد میسوزم...

درست کار نمیکنه مغزم... شاید وقت اوراق کردنم رسیده دیگه...

کارم شده شبا توی اتوبانا بگردم... شاید جایی خونه ی تو باشه... بیام دم پنجره.... گل بیارم برات...

بگی دیوونهه.... این چه کاریه؟؟ منم بخندم... گل و بذارم زیر پنجرت و برم...

یعنی الان کجایی؟

داری چی کار میکنی؟؟

من؟ من که همینجام توی اتاق لعنتیم...

دارم مثل یه مرد...

گریه میکنم....

این روزها که میگذرد...

این روزها میخوام بنویسم...

از همه چیز... از وقتای نبودنت...

انقدر حرفها توی مغزم بالا پایین میرن.. که دستم به نوشتن نمیره... ترافیک مغزی پیدا کردم...

هی چی بگم...از این روزام...

بلاخره رفتم برای Ilets ثبت نام کردم... شاید یکی این شانس مارو برداشت آورد در خونه... یه چیزی داشته باشم بندش بشم برای رفتن از این خراب شده...

امتاحانامم تازه دادم و بلاخره فرصت کردم برم گوشیمو عوض کنم... و بعد از کلی فراز و نشیب بلاخره گلکسی اس 2 گرفتم..

کلا دارم تغیر و تحول ایجاد میکنم... شاید اتفاقات خوشایند کمی کمکم کنه...

خونمونو داریم میکوبیم... نمیدونم حسم چیه... خیلی خاطره دارم ازش... از تنهاییام... از حرف زدنامون تا نصفه های شب پای تلفن...

همه جاش برام خاطره داره...

این روزا همش با ماشین میرم کوی فراز میشینم شهرو نگاه میکنم و تنهایی سیگار میکشم...

واسه پیاده رفتنا اما دلتنگم...

شنبه هفته ی دیگه وقت دکتر دارم برای ارتودنسی... اما کرختم...

این روزام فقط با ژلوفن و فلوکستین و وینیستون اولترا میگذره....

همه ی اینا هستووو هست.... اتفاق میوفته...

اما تو ...

تو نیستی.... چون رفتن تو اتفاق نبود...

فاجعه بود.. 

:|